Πολλές φορές μας κατηγορούν ότι είμαστε "επαναστάτες του πληκτρολογίου" ...

Πολλές φορές μας κατηγορούν ότι είμαστε "επαναστάτες του πληκτρολογίου" και ότι δεν βγαίνουμε στους δρόμους, αλλά μένουμε στη ζεστασιά του καναπέ μας και μιλάμε εκ του ασφαλούς.

Πρώτον, αυτό εδώ που κάνουμε στο facebook, πίσω από το πληκτρολόγιο, δεν είναι επανάσταση. Χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο για να μιλήσουμε και να ακουστούμε από όλους εσάς. Παλιά κάποιοι έριχναν φυλλάδια στους δρόμους, για εμάς τώρα είναι πιο εύκολο.

Λίγοι είναι οι Κύπριοι που πραγματικά απολαμβάνουν την άνεση του καναπέ. Οι περισσότεροι αγωνιούν για το σήμερα και το αύριο... για τα απαραίτητα που χρειάζεται να εξασφαλίσουν ώστε η οικογένεια τους να ζει με αξιοπρέπεια. Οι νέοι άνθρωποι έχουν κομμένα φτερά, και αμφιβάλλω εάν πραγματικά μπορούν να κάνουν όνειρα για το μέλλον τους!

Ναι, το ιδανικό θα ήταν να κατεβαίναμε όλοι στους δρόμους και να διαμαρτυρηθούμε για την αδικία, την ατιμωρησία και για το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι αυτοί που θα έπρεπε να υπηρετούν τον λαό, προτιμούν να τον τσαλαπατούν για να σώσουν τις τράπεζες.
Θα ήταν υπέροχα εάν μπορούσαμε ΌΛΟΙ να συμφωνήσουμε ότι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις για μας πρέπει επιτέλους να αρχίσουν να μας λαμβάνουν υπόψη.. και γιατί όχι - να μας φοβούνται!

Όμως, τα ΜΜΕ δεν ευνοούν κάτι τέτοιο. Πάντα παρουσιάζουν τους διαδηλωτές ως τραμπούκους και αλήτες και οι διαμαρτυρίες χάνουν το νόημα τους στα μάτια των τηλεθεατών. Οι πολιτικοί σε κάθε ερώτηση έχουν και μια απάντηση, αφού οι δημοσιογράφοι μας δεν κάνουν και τόσο δύσκολες ερωτήσεις.

Οι πολίτες δυστυχώς πέφτουν θύματα των κομματικών παιχνιδιών και πολλοί ακόμα ρίχνουν το φταίξιμο στους άλλους (οι μπλε στους κόκκινους, οι κόκκινοι στους μπλε) και αρνούνται τις ευθύνες της δικής τους παράταξης. Έτσι τα δύο μεγάλα κόμματα διατηρούν τα ποσοστά τους, όταν φτάσουν στα δυο στενά αλληλοστηρίζονται, και όταν τους επιτρέπει η κομματική ισορροπία, "σφάζονται" για να πιστέψουμε ότι παλεύουν για κάτι...

Πρέπει να σηκώσουμε ανάστημα! Αυτό δεν θα γίνει εδώ.. στο facebook, στο twitter κτλ. Ούτε με διαμαρτυρίες των πεντακόσιων ατόμων γίνεται τίποτα. Πρέπει πρώτα να αρχίσουμε να μιλάμε μεταξύ μας. Οι συγγενείς, οι φίλοι ... πρέπει να λέμε αυτό που μας ενοχλεί, ΧΩΡΙΣ να νιώθουμε την ανάγκη να υπερασπιστούμε κανένα πολιτικό - εάν οι πράξεις του δεν είναι ικανές να τον υποστηρίξουν γιατί να το κάνεις εσύ;;;
Πρέπει να γίνουμε πολλοί, να προκαλέσουμε τσουνάμι που θα τους απομακρύνει από κάθε θέση εξουσίας!

Και στις 25 Μαΐου να κάνουμε το αυτονόητο. Να ψηφίσουμε οποιοδήποτε ΕΚΤΟΣ από αυτούς που ανήκουν σε κόμματα που έχουν και είχαν τη δυνατότητα να μας προστατέψουν, αλλά δεν το έκαναν.
Σε αυτούς που ανάμεσα στο λαό και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, διάλεξαν το δεύτερο - εκβιάζοντας μας με την χρεοκοπία που έτσι κι αλλιώς εμείς τη ζούμε!

Όχι, δεν είμαστε οι επαναστάτες του πληκτρολογίου. Όχι, οι λέξεις μας δεν είναι σφαίρες, ούτε μπορούν να "καθαρίσουν" κανένα, ούτε να αλλάξουν καταστάσεις απο μόνες τους.

Οι λέξεις μας όμως εάν συγκινήσουν έστω και ένα άτομο (εσένα που διαβάζεις μέχρι εδώ) τότε ίσως μπορέσουν να διαδοθούν από στόμα σε στόμα, να προβληματίσουν, και επιτέλους να γίνουμε όλοι επαναστάτες της κάλπης.

Είναι υποχρεωμένοι να ακούσουν την κάλπη, ας στείλουμε το κατάλληλο μήνυμα!