Τοποθέτηση του WAKEUPCyprus στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ -Quotes

...life is 10% what happens to you and 90% how you react to it!...

Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

-Ευρώπη-Ρωσία-Κίνα: Ο νέος "δρόμος του μεταξιού" τους φέρνει πιο κοντά-Σε ένα συνεχώς παγκόσμιο μεταβαλλόμενο πολιτικό σκηνικό οφείλουμε να είμαστε σε εγγρήγορση


Ζούμε σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο όπου πολιτικές μεγάλων δυνάμεων όχι μόνο δεν μένουν στατικές στα στερεότυπα που εμπεδώθηκαν από τα διάφορα μμε του τύπου Δύση-Ανατολή κλπ, αλλά έχουν τόσο ραγδαία και δυναμική εξέλιξη που επηρεάζουν τα πάντα στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό.

Είναι ξεκάθαρο πλέον και στον πιο αδαή  ότι η ΕΕ δεν είναι ένα πράμα αλλά μέσα της υπάρχουν αντιμαχόμενες πλευρές που η μια προσπαθεί να επιβληθεί στην άλλη επιβάλλοντας τις πολιτικές της.

Η Γερμανία είναι ασφαλώς ο μεγάλος παίχτης και είναι η Γερμανία που καθορίζει σχεδόν τα πάντα στην οικονομική πολιτική της ΕΕ με μια Γαλλία η οποία φαίνεται να είναι αδύναμη και στην γωνιά.

Πλέον το γαλλογερμανικό δίδυμο που καθιέρωσαν οι Μερκελ Σαρκοζύ φαίνεται να μην ισχύει επί Ολάντ και πλέον η Γερμανία πορεύεται μόνη της επιβάλλοντας τις εθνικές της πολιτικές εν όψει φυσικά και των εκλογών το φθινόπωρο.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό όλα αυτά να τα έχουμε κατά νου ούτως ώστε και εμείς να μπορούμε να προσαρμόζουμε τις πολιτικές μας κατευθύνσεις και να κάνουμε τις επιλογές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ανθρώπων και όχι των εταιρειών είτε είναι τύποις κυπριακές είτε όχι.

Από το πολύ καλό οικονομικοπολιτικό μπλοκ του οικονομολόγου αναλυτή Γιάννη Τσαφογιάννη

 http://ciaoant1.blogspot.com/2013/08/blog-post_3.html

Ευρώπη-Ρωσία-Κίνα: Ο νέος "δρόμος του μεταξιού" τους φέρνει πιο κοντά


Στο χάρτη βλέπουμε το διαδρομή του νέου "δρόμου του μεταξιού" όπως αποκαλείται (για λόγους εντυπωσιασμού και όχι μόνο) η σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει Κίνα-Ρωσία-Ευρώπη.

Με μπλε χρώμα βλέπουμε την ήδη υπάρχουσα  διαδρομή, ενώ με πράσινο χρώμα βλέπουμε τη νέα σιδηροδρομική γραμμή που μόλις εγκαινιάστηκε από το Καζακστάν, το οποίο παίζει το ρόλο του "ενδιάμεσου κρίκου", με το σιδηρόδρομο να ξεκινά από Κίνα, να περνά από Καζακστάν και Ρωσία, και να καταλήγει -που αλλού- στη Γερμανία.

Τέτοιου είδους projects και εμπορικές συμφωνίες δεν πολυακούγονται στα ΜΜΕ, αλλά προφανώς σημαίνουν πολλά, και δείχνουν ότι αυτές οι τρεις δυνάμεις (Κίνα, Ρωσία, Γερμανία) έρχονται ολοένα και πιο κοντά, καθώς τα συμφέροντα τους τους εξωθούν να συμμαχήσουν:

Ένα χαρακτηριστικό διάγραμμα, με τις εξαγωγές της Γερμανίας προς την (πτωχευμένη) Αμερική να πέφτουν κατακόρυφα, και παράλληλα να υπάρχει τεράστια άνοδο στις εξαγωγές προς Κίνα-Ασία. Εκεί βρίσκονται οι μελλοντικοί πελάτες της Γερμανίας, άρα προς τα εκεί θα πάει.
Εμείς έχουμε εδώ και χρόνια γράψει για αυτή τη συμμαχία, με τη Γερμανία να εισάγει πάνω από το 50% της ενέργειας της από τη Ρωσία,και να αναζητά στην Κίνα τους "καταναλωτές του μέλλοντος", μιας και δε θα μπορέσει να πουλήσει πλέον στους [πτωχευμένους] "Δυτικούς καταναλωτές" τα προϊόντα της. Ως αντάλλαγμα, η Ρωσία και η Κίνα θα πάρουν την τεχνογνωσία της γερμανάις, και τα πιο εξειδικευμένα προϊόντα της, ενώ όλοι μαζί προωθούν το χρυσό και το ευρώ ως κεντρικούς πυλώνες για να ρίξουν το δολάριο και την ηγεμονία των ΗΠΑ.

Η Γερμανία έχει ήδη πολύ χρυσό, και μέσω της ευρωζώνης έχει καταφέρει να συνδυάσει τα αποθέματα χρυσού όλων των κρατών-μελών, με αποτέλεσμα να έχει περισσότερα αποθέματα από οποιονδήποτε άλλον. Η Κίνα και η Ρωσία τώρα μαζεύουν κι αυτές αρκετό χρυσό, αγοράζοντας τον (ή εξορύσσοντας τον από το έδαφος τους) σαν τρελές.

Παράλληλα, η Κίνα και η Ρωσία στηρίζουν το ευρώ, με τη Γερμανία να προσπαθεί να το κρατήσει σχετικά σταθερό (αντί να το πληθωρίσει), ώστε τελικά το ευρώ να εκθρονίσει το δολάριο, και ο κόσμος να κυβερνηθεί από τις χώρες που έχουν πλούτο, όχι χρέη και ελλείμματα (το πως βέβαια έχουν καταφέρει να έχουν πλούτο δε χρειάζεται να το συζητάμε, όλοι ξέρουμε τις συνθήκες εργασίας στην Κίνα, όλοι ξέρουμε για τη μαφία του πετρελαίου στη Ρωσία, και όλοι βιώνουμε στο πετσί μας τι ακριβώς σημαίνει "πλεονασματικός προϋπολογισμός" στην ευρωζώνη).

Τέλος πάντων, δείτε την αρχική είδηση για το νέο σιδηρόδρομο Κίνας-Ρωσίας-Ευρώπης μέσω Καζακστάν, από σχετικό άρθρο του Reuters:

Kazakhs launch 'Silk Road' China-Europe rail route
Kazakhstan has launched a new transit railway linking China to Europe, aiming to beat rival routes for journey time in the competition to handle a growing flow of goods along the ancient Silk Road trade route.
"Kazakhstan is a virtual bridge linking the East and the West," Yerkin Meirbekov, deputy railway department chief at Kazakhstan's Transport Ministry, said in an interview. "You can actually say this is the revival of the Silk Road."


Late last year, Kazakhstan completed construction of a 293-km (183-mile) stretch from Zhetygen to Korgas at the Chinese border, looping it in to the existing national railway network and opening the second China-Europe link across its territory.

Meirbekov said that the annual volume of freight turnover along the new route, guaranteed by China, was set to total 2 million metric tons (2.2 million tons) this year and would rise eventually to 15 million metric tons.

"The Chinese side, as well as the Kazakh side and European partners - everyone is ready (to handle these volumes) already tomorrow," Meirbekov said.

"All railways, as well as customs and border guards, are ready to assist fast passage of cargo across their territories."
Europe-bound trains from China cross from Kazakhstan into Russia. Then they go via Belarus and Poland before reaching Duisburg in Germany.


Transit routes are a major earner for Kazakhstan's fast-growing economy, already established as a route for pipelines to pump Central Asian oil and gas to China, reducing the region's dependency on former colonial master Russia.

"In railways, transit cargo is considered to be net profit, because there are no costs involved - you take in cargo at one border and hand it over at the other. This is a tasty morsel, and all nations are vying for transits," Meirbekov said.

"If you look at China's prospects, large-scale and intensive development of western China is under way, and output produced there should be exported elsewhere," he said. "This is why the second (transit) route was built."

"Sending goods by sea is very cheap - of course, if the client agrees to wait for 45 days," he said. "But markets are fickle, and you have to move fast."

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Οικονομικοί δολοφόνοι εναντίον Ντιτρόιτ (Επίκαιρα, 25-31/7/2013)



http://leonidasvatikiotis.wordpress.com/2013/08/01/%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF%CE%BD-%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%84/



detroit

Ένα συνταγματικό πραξικόπημα που ανατρέπει την εκλεγμένη ηγεσία και δίνει όλη την εξουσία σε έναν ανεξέλεγκτο τεχνοκράτη ο οποίος μακριά από οποιονδήποτε δημοκρατικό έλεγχο ανακοινώνει την χρεοκοπία, με όλο το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται στους όρους: στο πως δηλαδή το κόστος θα περάσει στα ασφαλιστικά ταμεία και τους συνταξιούχους, πυροδοτώντας επιπλέον και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μόνο και μόνο για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των πιστωτών, που είναι οι μεγαλύτερες τράπεζες. Η παραπάνω περιγραφή ταιριάζει απόλυτα στα δραματικά γεγονότα που έζησε η Ελλάδα από το Νοέμβριο του 2011, όταν το δίδυμο «Μερκοζύ» ανέτρεψε τον Γ. Παπανδρέου και διόρισε τον Λ. Παπαδήμο, μέχρι (τουλάχιστον) τον Μάρτιο του 2012 όταν ολοκληρώθηκε η ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων (PSI). Ταιριάζει όμως απόλυτα και στο Ντιτρόιτ που στις 18 Ιουλίου κήρυξε πτώχευση, με τις ομοιότητες με την Ελλάδα να είναι τόσο κραυγαλέες λες και οι αρχιτέκτονες και των δύο χρεοκοπιών να ακολούθησαν κατά γράμμα τις ίδιες οδηγίες… Ο διεθνής νεοφιλελεύθερος Τύπος μάλιστα μόνο σαμπάνιες δεν άνοιξε στην είδηση της χρεοκοπίας του Ντιτρόιτ. Για παράδειγμα σε εντιτόριαλ τους οι Financial Times το χαρακτήρισαν ως «ουσιώδες βήμα στον δρόμο για την ανάκαμψη»! Κάτι σαν θεόσταλτο δώρο, δηλαδή…
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Δημοσιογράφου - Οικονομολόγου

Μόνο που οι 700.000 κάτοικοι του Ντιτρόιτ είχαν τελείως διαφορετική άποψη. Πρώτη φορά την εξέφρασαν δημόσια το Νοέμβριο του 2012 όταν σε δημοψήφισμα που διεξήχθη απέρριψαν με ποσοστό 82% έναν πολιτειακό νόμο που είχε επιβάλει ο ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης Ρικ Σνάιντερ, βάσει του οποίου ο ίδιος αποκτούσε την δυνατότητα να παύσει και να αντικαταστήσει τον εκλεγμένο δήμαρχο μιας πόλης και να διορίσει στη θέση του μάνατζερ εκτάκτου ανάγκης, στην περίπτωση που διαπίστωνε προβλήματα στην χρηματο-οικονομική κατάσταση ενός δήμου. Το μέτωπο μεταξύ των κατοίκων του Ντιτρόιτ και του Σνάιντερ κρατούσε από το 2010 όταν την υποψηφιότητα του την επιδοκίμασε μόνο ένα ποσοστό της τάξης του 5%. Κοινώς τον …μαύρισαν, κάτι που ήταν αναμενόμενο λόγω της πολύ ισχυρής παρουσίας των Δημοκρατικών στη συγκεκριμένη πόλη. Αρκεί να αναφερθεί πως στις εκλογές του 2012 ο Μπαράκ Ομπάμα κέρδισε το 98% των ψήφων των 300.000 περίπου ψηφισάντων ενώ ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, Μιτ Ρόμνεϋ, λιγότερο από το 2%. Ενδεικτικό επίσης είναι ότι στο ίδιο δημοψήφισμα οι κάτοικοι του Ντιτρόιτ κλήθηκαν να απαντήσουν για το μέλλον των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων εργασίας κι αποφάσισαν με ένα ποσοστό της τάξης του 83% ότι δεν πρέπει να θιχτούν. Ο Σνάιντερ παρόλα αυτά δεν παραιτήθηκε της προσπάθειάς του να δώσει την εξουσία στους τεχνοκράτες. Μόλις λίγους μήνες αργότερα επαναφέρει τον ίδιο νόμο, που είχαν απορρίψει οι κάτοικοι του Ντιτρόιτ, με ορισμένες δευτερεύουσας σημασίας τροποποιήσεις, για να τηρήσει τα προσχήματα. Στην πράξη παραβιάζει κατάφωρα την βούληση των εκλογέων. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για τον διορισμό του μάνατζερ εκτάκτου ανάγκης Κέβιν Ορ, αφού πρώτα ο ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης αφαιρεί από τον δήμο όλες τις αρμοδιότητες που αφορούσαν τον προϋπολογισμό και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Άλλη εντυπωσιακή ομοιότητα με τα «οικεία κακά» είναι ότι ο Κέβιν Ορ διορίστηκε για να αποφευχθεί η χρεοκοπία…
Η χρεοκοπία όμως έρχεται όχι μόνο λόγω της γενικής οικονομικής δυσανεξίας που φέρνει η οικονομική κρίση, ούτε μόνο λόγω των μειωμένων δημοσίων εσόδων που είχε η πόλη κοιτίδα της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας την εποχή της αποβιομηχάνισης. Το Ντιτρόιτ οδηγήθηκε στη χρεοκοπία λόγω του ότι ο ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης αρνούταν πεισματικά και κατά παράβαση των νόμων να του αποδώσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό, ύψους 220 εκ. ευρώ, που του ανήκαν, σφίγγοντας κατ’ αυτό τον τρόπο την θηλιά κι επισπεύδοντας την χρεοκοπία. (Και πάλι οποιαδήποτε ομοιότητα με τα δικά μας είναι τυχαία…)
Έτσι φτάνουμε στις 18 Ιουλίου στην κήρυξη της χρεοκοπίας στο Ντιτρόιτ, που χωρίς να είναι η πρώτη πόλη των ΗΠΑ που φθάνει σε τέτοιο αδιέξοδο είναι μακράν η μεγαλύτερη.
Η σπουδή ωστόσο που επέδειξε ο ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης να οδηγήσει το Ντιτρόιτ σε χρεοκοπία πριν την ώρα του δεν ήταν τυχαία. Επέλεξε ο ίδιος το πρόσωπο (δηλαδή τον μάνατζερ έκτακτης ανάγκης) που θα προσδιορίσει τους όρους της χρεοκοπίας, δηλαδή ποιος θα επωμιστεί το μεγαλύτερο μέρος των ζημιών από την διαγραφή μέρους του χρέους ύψους 18,5 δισ. δολ., μόνο και μόνο ώστε οι όροι να είναι προς όφελος των επιχειρήσεων κι όχι των πολιτών. Η τεράστια σημασία που είχε στο Ντιτρόιτ ο κοινωνικός επιμερισμός των ζημιών φαίνεται από το γεγονός ότι το ήμισυ του χρέους των 18,5 δις. δολ. το οφείλει στους συνταξιούχους, ενώ το ίδιο το σύνταγμα του Μίτσιγκαν απαγορεύει οποιαδήποτε ζημιά στις συντάξεις τους! Για να ξεπεραστεί μάλιστα αυτός ο «μικρός» συνταγματικός σκόπελος, ο μάνατζερ εκτάκτου ανάγκης δεν δίστασε να «πειράξει» την ημερομηνία της αίτησης που κατέθεσε στο δικαστήριο για υπαγωγή σε καθεστώς χρεοκοπίας ώστε να προλάβει προσφυγή των εργατικών σωματείων που θα διασφάλιζε τα συμφέροντα των μελών τους. Έτσι φτάνουμε στην πρόταση προς τις τράπεζες UBS και Bank of America να δεχτούν κούρεμα στα δάνεια τους ύψους 25% (να λάβουν δηλαδή 75 σεντς και για κάθε δολάριο που τους χρωστάει ο δήμος) και στους συνταξιούχους 90% (να λάβουν δηλαδή 10 σεντς για κάθε δολάριο οφειλών)!
Σήμα για ιδιωτικοποιήσεις
Η ντροπή ωστόσο για όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, που αποσκοπούσαν στην εξασφάλιση των πιστωτών, δεν βαραίνει μόνο τους Ρεπουμπλικάνους. Τεράστια ευθύνη έχουν και οι Δημοκρατικοί, που ολοκλήρωσαν τα προγράμματα διάσωσης τα οποία ξεκίνησε ο Μπους για να φτάσουμε η αυτοκινητοβιομηχανία που περιδινούνταν στην κρίση το 2008 σήμερα να χαίρει άκρας υγείας και στην άλλη μεριά οι δήμοι μαζί με τους συνταξιούχους του κλάδου να χάνουν τις συντάξεις τους. Η αβυσσαλέα αυτή διαφορά αποτυπώνεται ανάγλυφα στη λίστα του περιοδικού Forbes με τις εταιρείες που έχουν τα περισσότερα ρευστά διαθέσιμα. Οι 2 μοναδικές «παραδοσιακές» βιομηχανίες που υπάρχουν στις 10 κορυφαίες (6 εκ των οποίων ανήκουν στον τομέα των νέων τεχνολογιών και 2 στην φαρμακευτική βιομηχανία) είναι η General Motors και η Ford! Κι αυτό συνέβη λόγω των δεκάδων δισεκατομμυρίων δημοσίου χρήματος που δόθηκε σε αυτές τις βιομηχανίες, αρχής γενομένης το 2008, για να παραμείνουν εν ζωή. Για χάρη αυτών των επιχειρήσεων τότε, στο απόγειο της κρίσης, ξαναγράφονταν οι κανόνες λειτουργίας των κεντρικών τραπεζών με την Fed να προβαίνει σε απ’ ευθείας δανεισμό τους, λόγω του ότι οι εμπορικές τράπεζες λόγω της δεινής θέσης που βρίσκονταν αδυνατούσαν να δανείσουν έστω κι ένα δολάριο. Η κεντρική τράπεζα λοιπόν που έσωσε την αυτοκινητοβιομηχανία και τις εμπορικές τράπεζες, σήμερα αρνείται να σώσει τις πόλεις που καταρρέουν υπό την μορφή ντόμινο (και με ευθύνη μάλιστα εκείνων των τραπεζών που σώθηκαν προ 5ετίας με κρατικό χρήμα), επιφέροντας ανυπολόγιστες κοινωνικές συνέπειες (στο Ντιτρόιτ υπάρχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας και φτώχειας στις ΗΠΑ, 15% και 33%) κι ένα άνευ προηγουμένου πλήγμα στο δημόσιο συμφέρον. Για παράδειγμα, η βιασύνη να οδηγηθεί στη χρεοκοπία ο δήμος από πολλούς σχετίζεται με το γεγονός ότι είναι από τους λίγους που έχει ακόμη στην ιδιοκτησία του την εταιρεία ύδρευσης και αποχέτευσης. Διαθέτει επίσης ένα πάρκο στο μέσο του ποταμού Ντιτρόιτ που εποφθαλμιούν πολλοί ιδιώτες και ένα μουσείο που ιδρύθηκε το 1885 και συγκαταλέγεται στα δέκα καλύτερα γενικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ, έχοντας στην μόνιμη συλλογή του έργα των Ρεμπράντ, Καραβάτζιο, Μπρέγκελ, Βαν Γκονγκ και Ριβιέρα. Η εκποίηση τους μάλιστα, με την αξία τους να ανέρχεται σε 2 δισ. δολ., δεν αποκλείσθηκε από τον μάνατζερ έκτακτης ανάγκης.
Τέλος, η χρεοκοπία του Ντιτρόιτ κι άλλων οκτώ πόλεων την τελευταία τριετία δεν είναι άσχετη με την αντίστοιχη κατάσταση που έχουν βρεθεί 6 από τις 17 αυτόνομες περιοχές της Ισπανίας και δεκάδες δήμοι της Ελλάδας (58 είχε θέσει σε εξυγίανση ο τότε υπουργός Γ. Ραγκούσης). Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι η κρατική υποχρηματοδότηση και η ύφεση που μείωσαν τα έσοδά τους με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εγγυηθούν την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών στους δημότες ούτε να πληρώσουν τις μισθοδοσίες του προσωπικού τους. Υπ’ αυτό το πρίσμα η χρεοκοπία πόλεων στις ΗΠΑ, αυτόνομων περιοχών στην Ισπανία και δήμων στην Ελλάδα ισοδυναμεί με μετάσταση της γενικότερης κρίσης κι ενίοτε είναι το τίμημα που πληρώνουν οι πολίτες για να μην χρεοκοπήσουν τα κράτη τους. Πολύ βαρύ τίμημα…

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

VIDEO Aquaponics DIY απο τον Μαριο μέλος WakeUpCyprus! - Να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας !

Ο Μάριος είναι από τους ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή ιδίως μετά το κτύπημα του Eurogroup βγήκε στον δρόμο μαζί μας στο WakeUpCyprus !

Συμμετείχε πάρα πολύ ενεργά στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έξω από το Προεδρικό και την Βουλή, αλλά και σε όλες τις προσπάθειες που κάνουμε για να να μπορέσουμε να αφυπνίσουμε τον κόσμο αλλά και να κάνουμε πράξεις και ενέργειες πρακτικές για αξιοπρεπή διαβίωση.

 Στο βίντεο εξηγεί πως ο ίδιος ενώ αρχικά ήταν επιφυλακτικός με τα όσα αναφέρθηκαν στο πρώτο μεγάλο συνέδριο του Wake Up Cyprus στις 5 Απριλίου 2013 σε σχέση και με την διατροφική αυτάρκεια και ιδίως για τα Aquaponics Ενυδρυοπονία!

 Πλέον όχι μόνο ξεπέρασε τις επιφυλάξεις του αλλά ο ίδιος έφτιαξε μόνος του με τον δικό του τρόπο το δικό του αυτοσχέδιο σύστημα ενυδρυοπονίας και ήδη παράγει σε δύο μόλις βδομάδες τα δικά του λαχανικά!! Ας παρουμε την ζωή μας στα χέρια μας!