Από το ΕΠΑΜ: Μελέτη της ATTAC δείχνει ότι η πολιτική διαχείριση​ς του ελληνικού χρέους της ΕΕ σώζει τις τράπεζες και όχι το λαό!

Αναδημοσίευση από τους φίλους και συναγωνιστές του ΕΠΑΜ σε συνέχεια με το θέμα που ασχοληθήκαμε στην προηγούμενη μας ανάρτηση.....

Οι "σωτηρίες" τους σώζουν τους τραπεζίτες και όχι τους λαούς!

Στα ελληνικά και στα  αγγλικά  17.06.2013 – Greek Bail-Out: 77% went into the Financial Sector






http://epaminternational.wordpress.com/2013/06/24/%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%84%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-attac-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1/

Μελέτη της ATTAC δείχνει ότι η πολιτική διαχείριση​ς του ελληνικού χρέους της ΕΕ σώζει τις τράπεζες και όχι το λαό!

Posted by epaminternational on 24/06/2013

ΜΕΛΕΤΗ  ΤΗΣ  ΑΤΤAC*  ΑΥΣΤΡΙΑΣ  ΣΧΕΤΙΚΑ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  «ΔΙΑΣΩΣΗ», Iούνιος 2013

* ATTAC  : ένα διεθνές κίνημα για την δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη διάρθρωση της παγκόσμιας οικονομίας. 

Πρωτότυπο: http://www.attac.at/news/detailansicht/datum/2013/06/17/greek-bail-out-77-went-into-the-financial-sector.html

Από τον Μάρτιο του 2010 η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν καταβάλει 206,90 δισ. ευρώ σε 23 δόσεις για την λεγόμενη «Ελληνική Διάσωση». Ωστόσο δεν έχουν παράσχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο ως προς την ακριβή χρήση αυτού του τεράστιου ποσού δημοσίου χρήματος. Γι αυτόν τον λόγο η ΑΤΤAC Αυστρίας εκπόνησε μελέτη σχετικά με το θέμα αυτό και κατέληξε στο συμπέρασμα : τουλάχιστον το 77% των χρημάτων διάσωσης αποδόθηκε αμέσως ή εμμέσως στον χρηματοπιστωτικό τομέα.

Τα αποτέλεσματα αναλυτικά:

•  28,13% (58,2 δισ. ευρώ) χρησιμοποιήθηκαν για την ανακεφαλαίωση των ελληνικών τραπεζών αντί για την αναδιάρθρωση και εξορθολογισμό του ήδη πολύ μεγάλου και ετοιμοθάνατου τομέα και αντί να αφεθούν οι τράπεζες να πληρώσουν τις ζημίες τους.

• 48,98% ( 101,331 δισ. ευρώ ) πήγαν στους δανειστές του Ελληνικού Κράτους:

1.  - περίπου τα μισά απ’αυτά (55,44 δισ. ευρώ) χρησιμοποιήθηκαν για την πληρωμή των ώριμων ομολόγων δημοσίου αντί να αφήσουν τους δανειστές να υποστούν το ρίσκο της επένδυσής τους, για την οποία είχαν ήδη εισπράξει τόκο στο παρελθόν.
2. - 34,60 δισ. ευρώ χρησίμευσαν ως κίνητρο, ώστε οι δανειστές να δεχθούν το λεγόμενο «κούρεμα» τον Μάρτιο του 2012.
3. - 11,30 δισ. ευρώ χρησιμποποίηθηκαν για την επαναγορά χρέους τον Δεκέμβριο του 2012, όταν δηλαδή το Ελληνικό Κράτος επαναγόρασε άχρηστα σχεδόν ομόλογα από τους δανειστές του.

• 22,46% ( 43,70 δισ. ευρώ) πήγε στον εθνικό προϋπολογισμό ή δεν βρέθηκαν στοιχεία

•  0,43% (0,9 δισ. ευρώ ) χρησιμοποίηθηκε ως εισφορά της Ελλάδας στο νέο ταμείο διάσωσης ESM

Οι πηγές των παρακάτω στοιχείων βρίσκονται στη διεύθυνση:www.attac.at/uploads/media/backgroundmaterial_bailout_english.pdf

Το συμπέρασμα της Lisa Mittendrein της ΑΤΤAC είναι ότι «ο σκοπός των πολιτικών ελίτ δεν είναι η διάσωση του πληθυσμού της Ελλάδας αλλά η διάσωση του χρηματοπιστωτικού τομέα. Χρησιμοποίησαν εκατοντάδες δισεκατομμυρίων δημοσίου χρήματος για να σώσουν τράπεζες και άλλους οικονομικούς παίκτες –ιδίως τους ιδιοκτήτες τους– από την κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν».

Οι πολιτικές ελίτ διαστρεβλώνουν την κοινή γνώμη σχετικά με τα «πακέτα διάσωσης»

Αυτά τα ευρήματα αντικρούουν την θέση που έλαβαν δημοσίως Ευρωπαίοι πολιτικοί ότι δήθεν αυτός που ωφελήθηκε από τα λεγόμενα «πακέτα διάσωσης» είναι ο Ελληνικός λαός. Μάλλον αυτός πληρώνει για την διάσωση των τραπεζών και δανειστών υφιστάμενος άγρια λιτότητα και τις  συνεπακόλουθες καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες.

Επωφελούνται οι δισεκατομμυριούχοι και τα επενδυτικά κεφάλαια υψηλού ρίσκου (hedge funds)

Μεταξύ αυτών που πραγματικά διεσώθησαν είναι η “συμμορία” του πολυδισεκατομμυριούχου Λάτση, μία από τις πλουσιότερες οικογένειες της Ελλάδας, κάτοχοι μεγάλου αριθμού μετοχών της τράπεζας «Eurobank Ergasias», η οποία διασώθηκε από το κράτος.

Οι κερδοσκόποι επωφελήθηκαν επίσης : κατά την επαναγορά του χρέους τον Δεκέμβριο του 2012 , το ‘hedge fund’ Third Point έβαλε στην τσέπη 500 εκατομμύρια ευρώ ευρωπαϊκού δημοσίου χρήματος.

«Όταν ο πρόεδρος της Ευρωπαικής Επιτροπής Μπαρόζο, αποκαλεί την λεγόμενη ελληνική διάσωση “πράξη αλληλεγγύης”, πρέπει κάποιος να ρωτήσει: “Αλληλεγγύη με ποίον;”», σχολιάζει η Mittendrein.

Επιπλέον 34,60 δισ. ευρώ σε πληρωμές τόκων

Το πολύ το 22,46% ( 43,7 δισ. ευρώ) του συνολικού ποσού πήγε, όπως είδαμε, στον εθνικό προϋπολογισμό. Ωστόσο το ποσόν αυτό πρέπει να εξεταστεί μαζί με άλλες δημόσιες δαπάνες κατά την ίδια περίοδο, οι οποίες δεν ήταν προς όφελος του γενικού πληθυσμού. Περισσότερο από 34,6 δισ. ευρώ πληρώθηκαν πάλι σε δανειστές ως τόκοι πληρωμών για ληξιπρόθεσμα ομόλογα του δημοσίου (20τετράμηνο 2010 έως 40 τετράμηνο 2012). Επιπλέον το Ελληνικό Κράτος δαπάνησε ακόμα 10,20 δισ. ευρώ σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς ( 2010 & 2011). Σύμφωνα με  πηγές, το Βερολίνο και το Παρίσι πίεζαν την Αθήνα να μην διακόψει τις δαπάνες για στρατιωτικό εξοπλισμό γιατί αυτό θα είχε επίπτωση στις Γερμανικές και Γαλλικές εταιρείες όπλων.

Δεν είναι η πρώτη διάσωση τραπεζών

Σύμφωνα με την Mittendrein «η λεγόμενη “ελληνική διάσωση” κατέληξε να είναι ακόμα μία διάσωση των τραπεζών και των πλούσιων ιδιωτών». Οι Τράπεζες της Ευρώπης έλαβαν 670 δισ. ευρώ απευθείας κρατική υποστήριξη (μη συμπεριλαμβανομένων των εγγυήσεων) από το 2008. Παρ’ όλ’ αυτά, ο χρηματοπιστωτικός τομέας στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη παραμένει ασταθής. Αυτό αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά με την πρόσφατη αποδέσμευση 2 επιπλέον δόσεων μεγέθους 23,20 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών από το 2012.

Οι πολιτικές ηγεσίες  αποτυγχάνουν να εφαρμόσουν τους αναγκαίους κανόνες …

Το «κούρεμα» που έκανε το Ελληνικό Κράτος χτύπησε τις ντόπιες τράπεζες τόσο σκληρά, που το κράτος αναγκάστηκε να ξαναδανειστεί για να τις διασώσει με 1,00 δισ. ευρώ. «Στα 5 χρόνια που πέρασαν από το ξέσπασμα της κρίσης, οι ευρωπαίοι πολιτικοί απέτυχαν να ρυθμίσουν τις αγορές και να υιοθετήσουν ένα καθεστώς χρεωκοπίας των τραπεζών. Έτσι οι φορολογούμενοι αναγκάζονται ακόμη να βοηθούν σε περίπτωση ζημιών, ενώ οι τραπεζίτες δεν χάνουν τίποτα. Οι κυβερνήσεις πρέπει να σταματήσουν να παρέχουν αυτήν την δυνατότητα εκβιασμού στον χρηματοοικονομικό τομέα», σχολιάζει η Mittendrein.

…..και διασώζουν τον διεφθαρμένο  Ελληνικό τραπεζικό τομέα.

Το εξοργιστικό είναι ότι δισεκατομμύρια από τα χρήματα της διάσωσης πηγαίνουν σε Ελληνικές τράπεζες, αν και μερικές απ΄αυτές πληρούν τις προϋποθέσεις μόνο καταφεύγοντας σε ύποπτες μεθόδους. Το 2012 ένα ρεπορτάζ του Reuters απεκάλυψε τις σκαναδαλώδεις πρακτικές των τραπεζών να πετούν επισφαλή δάνεια η μία στην άλλη μέσω μιας “πυραμίδας” offshore εταιρειών. Αυτό το έκαναν, ώστε να εξακολουθούν να εμφανίζονται ελκυστικές για το ιδιωτικό κεφάλαιο και να πληρούν έτσι τα κριτήρια για κρατική αναχρηματοδότηση. «Ενώ οι Ευρωπαϊκές και Ελληνικές πολιτικές ελίτ απαιτούν αίμα και δάκρυα από τον μέσο Έλληνα πολίτη, κάνουν τα στραβά μάτια στις μυστικές συμφωνίες μεταξύ οικονομικών ολιγαρχών, οι οποίοι είναι πρακτικά οι κυρίως ωφελημένοι από τα χρήματα διάσωσης που δόθηκαν στην Ελλάδα» , επιβεβαιώνει η οικονομολόγος Μαρίκα Φραγκάκη, μέλος του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς και ιδρυτικό μέλος της ATTAC Ελλάδας.

Αδιαφανής διαχείριση των δημοσίων πόρων

«Τα αποτελέσματά μας αποκαλύπτουν ότι ο κύριος σκοπός των κυβερνήσεων όσον αφορά στην διαχείριση του χρέους μετά το 2008 υπήρξε η διάσωση των περιουσιών των πλουσίων. Οι πολιτικές ηγεσίες αποδέχονται ανεργία, φτώχεια και μιζέρια για να σώσουν έναν ετοιμοθάνατο χρηματοπιστωτικό τομέα. Η Αυστριακή κυβέρνηση συμμετείχε επίσης σ’ αυτήν την απάνθρωπη τακτική επί χρόνια» , προσθέτει η  Mittendrein. Επιπλέον, είναι ανησυχητικό το ότι οι επικεφαλής της Τρόικα και του EFSF δεν δίνουν κανέναν λογαριασμό για το πού πάνε τα χρήματα. «Είναι σκανδαλώδες το γεγονός ότι η ΕΕ δημοσιεύει εκατοντάδες σελίδες αναφορών αλλά δεν διευκρινίζει πού ακριβώς πήγαν τα χρήματα» , εξηγεί η Mittendrein. «Κάνουμε έκκληση στους υπευθύνους να επιβάλουν αληθινή διαφάνεια και να αποδείξουν ποίος ακριβώς ωφελείται απ’ αυτά τα χρήματα».

Χρειάζεται ριζική αλλαγή πολιτικής

Χρειάζεται μια ριζική αλλαγή του τρόπου διαχείρισης της Ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. «Οι κυβερνήσεις μας σώζουν τις τράπεζες και τους πλούσιους με δισεκατομμύρια δημόσιου χρήματος ενώ κοροϊδεύουν τους ψηφοφόρους τους ότι τα χρήματα προορίζονται για τον Ελληνικό λαό. Αυτό πρέπει να σταματήσει», απαιτούν οι Mittendrein και Φραγκάκη. « Οι “πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν” τράπεζες πρέπει να κοπούν στα δύο και να επιστρέψουν στην υπηρεσία του κοινού καλού αντί να επιδίδονται σε ιδιωτικά κέρδη», είναι το συμπέρασμα της Mittendrein. Πρέπει οι δανειστές και οι πλούσιοι να πληρώσουν το μερίδιό τους στο κόστος της κρίσης και να επιβληθούν σοβαρές ρυθμίσεις στον χρηματοοικονομικό τομέα. «Μετά από τρία χρόνια ερήμωσης που προκλήθηκε από την επιβαλλόμενη λιτότητα, η Ελλάδα χρειάζεται πραγματική διάσωση που να πηγαίνει πραγματικά στον γενικό πληθυσμό» καταλήγει η Lisa Mittendrein.

Ακόμα πιο “περίεργες” λεπτομέρειες:

Η μελέτη της ATTAC έφερε στο φως διάφορες “παράξενες” λεπτομέρειες της λεγόμενης «ελληνικής διάσωσης»

• Αρκετές φορές η ΕΕ και το ΔΝΤ καθυστέρησαν για εβδομάδες ή για μήνες δόσεις του δανείου που είχαν υποσχεθεί με σκοπό την άσκηση πίεσης στην Ελληνική Δημοκρατία : α) το φθινόπωρο του 2011, για να αποτραπεί δημοψήφισμα με θέμα την λιτότητα, β) τον Μάιο/Ιούνιο του 2012, για να αυξήσουν τις πιθανότητες των «μνημονιακών» κομμάτων στις εθνικές εκλογές. Καθυστερώντας τις δόσεις, η Τρόικα εξανάγκασε την Ελληνική κυβέρνηση να εκδώσει βραχυπρόθεσμα ομόλογα, ώστε να αποφύγει την άμεση χρεωκοπία. Καθώς τα ομόλογα ωριμάζουν μέσα σε μερικές εβδομάδες ή μήνες , είναι αυξημένος ο τόκος, ο οποίος με την σειρά του αυξάνει το σύνολο του Ελληνικού δημοσίου χρέους. Αυτό είναι μία ακόμη απόδειξη ότι η μείωση του χρέους δεν είναι το κύριο μέλημα της Τρόικας αλλά μάλλον μία πρόφαση για περαιτέρω καταστροφή του κράτους προνοίας και των εργασιακών δικαιωμάτων.
• Η δόση ύψους 1 δισ. ευρώ  που εκταμιεύθηκε τον Ιούνιο του 2012 χρησιμοποίηθηκε πρωτίστως για την υποχρεωτική εισφορά της Ελλάδας στον ESM, αντικαταστάτη του EFSF. Έτσι ο EFSF χρηματοδότησε τον διάδοχό του όχι απευθείας αλλά μέσω αύξησης του Ελληνικού δημοσίου χρέους.
• O Klaus Regling, διευθύνων σύμβουλος του EFSF και του ESM, άλλαξε θέση εργασίας μεταξύ πολιτικής και χρηματοπιστωτικού τομέα αρκετές φορές κατά την διάρκεια της καριέρας του. Πριν να τεθεί επικεφαλής του EFSF, εργάστηκε με τη σειρά για την Γερμανική κυβέρνηση, για το ‘hedge fund’ Moore Capital Strategy Group, για την Διεύθυνση Οικονομικών και Χρηματοδοτικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και για το ‘hedge fund’ Winton Futures Fund Ltd.  Έτσι ο Regling αποτελεί ένα συμβολικό παράδειγμα της ανάμειξης πολιτικής και αγορών, γεγονός που εξηγεί εν μέρει τον λόγο για τον οποίο η πολιτική διαχείρισης του χρέους εκ μέρους της ΕΕ στοχεύει πρωτίστως στην διάσωση του χρηματοπιστωτικού τομέα.
• Σύμφωνα με τον Ετήσιο Ισολογισμό του EFSF οι δαπάνες του για προσωπικό ανήλθαν το 2011 σε 3,1 εκατομμύρια ευρώ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου για τον EFSF εργάστηκαν 12 άνθρωποι , άρα δαπανήθηκαν περίπου 258 χιλιάδες ευρώ κατ΄άτομο. Ο δε Klaus Regling υποτίθεται ότι κερδίζει 324 χιλιάδες ευρώ συν τα μπόνους κάθε χρόνο. Άνθρωποι που βγάζουν τόσα χρήματα ελέγχουν την μείωση του ελάχιστου μεικτού μισθού των Ελλήνων σε 580 ευρώ (510 ευρώ για τους νέους).